Vióuleto(-blanco)
Viola alba
Violaceae
Autre noum : Vióuleto-fèro.
Nom en français : Violette blanche.
Descripcioun :Aquesto vióuleto, que fai partido dóu group quàsi sènso cambo, trachis dins li blachiero e éusiero. Se recounèis à sis estipulo primo emé de franjo pulèu longo (fotò). Mèfi la flour èi pas toujour blanco. A-n-aquelo ié dison la subsp. alba.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 10 à 15 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Blachiero
- Éusiero
- Orle de bos
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Éurasiatico-Sud
Ref. sc. : Viola alba Besser, 1809
Esteleto(-de-bos)
Stellaria nemorum
Caryophyllaceae
Noms en français : Stellaire des bois, Stellaire des forêts.
Descripcioun :L'esteleto-de-bos subsp. nemorum èi di proun raro dins noste relarg. Se destrìo de la subsp. montana que si bratèio en formo de fueio soun de mai en mai pichoto à flour e mesuro que mountas dins la planto. Apoundèn que li grano porton de gibeto en formo de musclau.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai. Tant se pòu que siegue manjadisso e vertuouso coume soun cousin lou mourihoun.
Port : Erbo
Taio : 20 à 50 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Stellaria
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 200 à 2200 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Bos fres
- Prado à rousèu
- Prado umido
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éurosiberiano
Ref. sc. : Stellaria nemorum L., 1753